Beleggingsfilosofie

Het is van cruciaal belang dat beleggers hun doelstellingen goed begrijpen om gunstige resultaten te bereiken. Beleggers moeten duidelijke rendementsdoelstellingen, risicotoleranties, liquiditeitsbehoeften en tijdshorizons vaststellen — bedoeld om tegemoet te komen aan de bredere behoeften van hun belanghebbenden.

Het is absoluut noodzakelijk om een bestuurskader te ontwerpen dat de verwezenlijking van de primaire doelstelling ondersteunt, waarbij wordt erkend dat de belegger verschillende secundaire doelstellingen kan hebben.

Afgestemde bestuursprocessen stimuleren beleggingsprestaties. Met name in tijden van crisis wordt sterk bestuur nog belangrijker. Beleggers moeten hun overtuigingen, doelstellingen en risicotolerantie regelmatig herzien, rekening houdend met verschillende tijdsbestekken om te zorgen voor afstemming op hun doelen. 

Duidelijke besluitvorming, verantwoordelijkheid en transparantie zijn essentieel. Operationele inefficiënties en slechte implementatie kunnen het rendement aantasten en beleggers blootstellen aan risico's en potentiële verliezen. Het beheren van de kloof tussen intentie en uitvoering is cruciaal voor het bereiken van resultaten op lange termijn. Beleggers moeten operationele processen periodiek herzien om efficiëntie en robuustheid te garanderen.

Planning is van het grootste belang. Een belegger kan profiteren van het gebruik van technieken zoals stresstesten en "brandoefeningen" — en de bevindingen gebruiken om een benadering van liquiditeitsbudgettering, herbalanceringsprocessen en implementatie-efficiëntie vorm te geven.

Het vaststellen van een duidelijke verantwoordelijkheid voor resultaten bevordert gedisciplineerde besluitvorming en het nemen van risico's. De incentivestructuren van de verschillende gespecialiseerde interne teams en externe managers moeten gezamenlijk aansluiten bij het behalen van de primaire doelstelling 

Effectief rentmeesterschap en betrokkenheid bij bedrijven, beleidsmakers en belanghebbenden speelt een belangrijke rol bij het  creëren van waarde door de inzet van beleggersrechten en -invloed. Duidelijke doelstellingen voor rentmeesterschap, zinvolle escalatiemechanismen als reactie op mislukte opdrachten en de feedbackloop tussen rentmeesterschapsactiviteiten en portefeuillepositionering (inclusief, in sommige gevallen, uitsluitingen) zijn allemaal de sleutel tot effectief rentmeesterschap.

Stewardship, dat het gebruik van stemrechten en het samenwerken met bedrijven omvat, kan worden verbeterd door middel van op de sector gebaseerde samenwerkingsinitiatieven die het delen van openbare informatie onder investeerders bevorderen. Dit delen informatie helpt elke belegger bij het nemen van goed geïnformeerde beslissingen. 

De prestaties zijn meestal afhankelijk van de beslissingen die worden genomen met betrekking tot de strategie voor de toewijzing van activa. Dit benadrukt het belang van risicobudgetteringsprocessen die andere drijfveren van rendement en risico omvatten (zoals manager alfa en dynamische asset allocatie) en zijn afgestemd op de specifieke doelstellingen en risicotoleranties van een belegger.

Beleggers hebben meer kans om succesvolle resultaten te behalen wanneer ze met overtuiging beleggen, waarbij ze zich richten op risico's waarvan ze  denken dat het verwachte rendement in verhouding staat tot het genomen risico, en blootstelling  aan risico's die ze als slecht beloond beschouwen, minimaliseren.

Diversificatie bouwt de veerkracht van de portefeuille op door de blootstelling aan individuele vermogenscategorieën, beleggingsideeën of managers te verminderen. De verwachte voordelen van portefeuilleopbouw kunnen echter gebaseerd  zijn op historische relaties die in sommige historische omgevingen en plausibele toekomstige scenario's niet aanwezig zijn. Het is belangrijk om alle veronderstellingen die worden gemaakt te begrijpen, uit te dagen en te stresstesten. Het gebruik van een reeks hulpmiddelen en technieken (waaronder op aannames gebaseerde stochastische modellering, backtests en scenario-analyse) kan helpen bij het verminderen van het risico van een enkel model of raamwerkmodel.

Risico is multidimensionaal en de context van een klant, inclusief hun tijdshorizon, is belangrijk. Volatiliteit is niet de enige maatstaf voor beleggingsrisico. Voor veel klanten is tracking error versus de markt of het niet genereren van voldoende inkomsten of groei op lange termijn belangrijker.

Meer in het algemeen is activawaarde niet de enige bron van risico: liquiditeits-, hefboom-, operationele, regelgevende en reputatierisico's behoren tot het brede scala aan risico's waarmee mogelijk rekening moet worden gehouden.

Rekening houdend met de risico's die gepaard gaan met de klimaattransitie, uitdagingen op het gebied van natuurlijke hulpbronnen en sociaaleconomische ontwikkelingen als onderdeel van het risicobeheerproces van een belegger, kan het helpen om zijn portefeuille over de tijdshorizons heen te positioneren. Deze proactieve aanpak stelt beleggers in staat zich aan te passen aan de potentieel veranderende marktdynamiek als gevolg van deze trends.

Door activa strategisch toe te wijzen aan verschillende klassen, kunnen beleggers mogelijk risico's en rendement optimaliseren, hun portefeuille diversifiëren en marktkansen benutten. Deze langetermijnbenadering maximaliseert potentiële rendementen en beheert risico's, wat leidt tot waardecreatie in de loop van de tijd. 

Dit kan worden bereikt via een bias naar alfabronnen van hogere kwaliteit die het meest herhaalbaar en evidence-based zijn gebleken. Vaardige managers die waarneembare kenmerken tonen en benaderingen volgen die hen onderscheiden van het gemiddelde, kunnen in de loop van de tijd waarde toevoegen, vooral in minder efficiënte markten.

Maar zelfs de meest ervaren vermogensbeheerders ervaren perioden van ondermaatse prestaties. Succes, dat moet worden gedefinieerd en gemeten, vereist begrip, overtuiging en geduld. Prestaties in het verleden zijn geen betrouwbare indicator voor toekomstige resultaten. De vergoedingen moeten overeenkomen met de mogelijkheid om een te hoog rendement te genereren. 

De voordelen van particuliere markten zijn onder meer het potentieel voor hogere rendementen en waardecreatie via een verbrede kansenset met unieke kenmerken. De sleutel tot dit doel is het opbouwen van relaties met managers, grondig due diligence, risicobeheer en afstemming van belangen.

Hoewel strategische assetallocatie belangrijk is voor langetermijndoelstellingen, biedt een statische benadering mogelijk niet alle mogelijkheden om rendement te zoeken, omdat assetprijzen kunnen afwijken van de reële waarde. Het implementeren van weergaven voor de toewijzing van activa op korte tot middellange termijn kan betere prestaties genereren. 

Dynamische asset allocatie vereist echter vaardigheid, inzicht, kracht en risicotolerantie. Het voegt risico toe ten opzichte van een strikt strategisch assetallocatiedoel en is mogelijk niet altijd succesvol. Zorgvuldige implementatie en passend klantbeheer zijn noodzakelijk voor een effectieve dynamische toewijzing van activa.

Marktinefficiënties in prijstransitierisico's, evenals de ontwikkeling van nieuwe technologie en oplossingen voor duurzaamheidsuitdagingen in ontwikkelde en opkomende markten, kunnen voor beleggers kansen creëren om te profiteren van de overgang naar een koolstofvrije, natuurpositieve en rechtvaardigere wereld.